Heinrich is in die oggendure van Sondag gebore. Ons het 'n verdere 2 dae in die hospitaal vertoef voordat ons die Dinsdagoggend om 10h00 ontslaan en na Bloemfontein oorgeplaas is (daar was geen operasies op hom uitgevoer in die hospitaal van sy geboorte nie).
In hierdie eerste twee dae het meeste van ons familie en vriende wat naby was kom kennis maak met onse "meerkatvlooitjie". Hul reaksie was uit die aard van die saak 'n mengelmoes van opgewondenheid, simpatie, besorgdheid en onsekerheid gewees. Dit was tog duidelik dat hulle ook tyd sou benodig om die skok te verwerk.
Hier beloer Oupie en Oumie hom enkele ure na geboorte vir die eerste keer:
In hierdie eerste twee dae het meeste van ons familie en vriende wat naby was kom kennis maak met onse "meerkatvlooitjie". Hul reaksie was uit die aard van die saak 'n mengelmoes van opgewondenheid, simpatie, besorgdheid en onsekerheid gewees. Dit was tog duidelik dat hulle ook tyd sou benodig om die skok te verwerk.
Hier beloer Oupie en Oumie hom enkele ure na geboorte vir die eerste keer:
En sy nuuskierige drieling nefie en niggies het ook nie gras onder hul voete laat groei om 'n goeie kyk in te kry van die nuwe familielid nie (die klein jakkalssterte!):
En raai wie voel 'n veer vir al die gekoer en oe-ah-ery rondom sy bedjie - niemand minder as die kleinheer 'Bambino' homself!:
Wat ek verder onthou van hierdie tyd is dat Heinrich op 'n stadium sulke fyn geluidjies gemaak het wat kompleet soos 'n meerkat s'n geklink het, vandaar die "meerkatvlooitjie" benaming. Hy't verder baie moeilik gedrink en die susters het "gedreig" om hom formule melk te begin voer - dan het vroulief maar weer van voor af gesukkel en probeer . . .
Van die susters en hospitaalpersoneel gepraat: hulle was van die vriendelikste mense wat ons nog ooit ontmoet het - ons was inderdaad geseënd gewees met uiters professionele en bedagsame versorgingpersoneel in daardie hospitaal.
Hier is ons heel eerste gesinsfoto sowat 13 ure na geboorte (lekker moeg en uitgeput!):
No comments:
Post a Comment